Spoken uit mijn kindertijd

Petronella
heet Pietie
Pietie die achter Geertie Grit staat
en “ja … ja …”zegt
“Het is zoals m’n moeder zegt”
En Geertie Grit jaagt haar weg
“Ik heb eeuwig die ja knikker achter me staan”
“Pietie
de ja knikker”

En Marchje die wordt opgehemeld
en mooie spullen krijgt
“Onze Marchje heeft een pop
die niet kapot kan”
Tinus komt even later
met de pop
Met een bijl sloeg hij de pop
in 3 stukken
“Zie eens moe, hij kan wèl kapot”
zegt hij trots

Pietie was niet dik
en zat niet op het straatje
Geertie was zat van
de ‘ja knikker’
Pietie ging naar een
Gezinsvervangend tehuis
en naar de sociale werkplaats
En Pietie?
Stuk gelukkiger
Kreeg een oude vriend
Pietie woont nu samen
met de oude vriend
En Geertie Grit is dood.

“Ga maar naar Marie”
zei Willempie
“Wegwezen …

”Enge Willempie
en enge Haarm
Als spoken waarden
ze rond
Elk moment konden ze
opduiken
in Jantjes huis
En dan werden we
weggejaagd

En dan moesten we weer
langs dat zandpad
en daar woonde
enge Berend Broekman …
Hij maakte ons bang
“Denk erom dat je onder de tafel blijft …
anders snij ik je oren af”

De wereld om me heen
leek louter te bestaan
uit kinderhaters

Bij ons thuis
woonde ook een enge vrouw
Trientie
en haar zoon Schele Garriet
Op de deel kon je haar
tegenkomen
Op haar hoofd een alpinopet
Volgens mijn moeder
was ze erg ondeugend
Ze zette de televisie
elke avond
keihard aan
zodat mijn zus
op kamers moest
bij tante Corrie
Die kon niet studeren
werd gek van het lawaai

Trientie wilde graag haar
televisie horen
ook in’t duits, frans of engels
dat verstond ze niet eens
maar toch …

Garriet was zwakbegaafd
en had een vriend
met een bromfiets
een dikke bril
en een helm
en op’t moment dat
ik geboren werd
repareerde mijn
vader de bromfiets …

En Trientie?
Trientie vree met hem

Dan moest Garriet patat halen
Helemaal in Diever
Want daar waren de patatten
lekkerder
dan in Dwingeloo

“Ik verrek het langer”
zei Garriet
“Haal zelf maar patat uit Diever”
Toen was er een
probleem …